De grote tuin achter de St. Victorkerk was in het verleden de ideale omgeving voor de geestelijkheid om te brevieren (lopend bidden). Ook de jaarlijkse sacramentsprocessie ging door deze tuin en via het kerkhof terug naar de kerk.
De stiltetuin ligt aan het pad naar het kerkhof. De ideale plaats voor bezinning, meditatie en reflectie. Het is een open plek die uitnodigt tot een moment van stilte in de hectiek van alledag.
De tuin is vormgegeven in meerdere cirkels en de situering van de zitstenen zorgt voor het gevoel van geborgenheid en intimiteit. De beplanting is zodanig gekozen dat er in een maximum aantal maanden van het jaar de kleuren van de seizoenen tot uiting komen.
Het zacht stromend water, over een grote steen centraal in het midden, de geur van bloemen en van struiken, de beschutting van de oude vleugelnootboom en de monumentale kerk op de achtergrond, versterken het gevoel van tijdloosheid, van even tijd buiten de tijd.
In deze stiltetuin mag je gaan zitten op een bank, en luisteren naar de stilte.
Mag je je ogen dicht doen, en je gedachten laten gaan.
Mag je je handen vouwen, en bidden tot God.
Mag je blij zijn en lachen, mag je verdrietig zijn en huilen.
Mag je een ander ontmoeten, en luisteren naar elkaar.
In deze tuin krijgt de stilte een stem, en worden stemmen weer stilte.
