Karel Kraan
Algemeen
Dat niets blijft
Alles onderhevig aan verandering
Dat alles ook het dierbare
Plotseling verdwijnen kan
Dat jij misschien morgen
Of vandaag al
Dat we geen machines zijn
Ook al wordt het tegendeel beweerd
En ook geen apen
Dat we meer lijken op de hond
Die nooit echt ligt te slapen
Maar altijd met geloken ogen
Alles in de gaten houdt
Dat we ondanks onszelf en ons lot
Het vergaan vergeten
Liever niet meer weten
Wie we zijn en wat ons wacht
En dan plotseling
Dat besef
Dat zich niet in laat dammen
' s nachts
Als de wereld zwart wordt
Wij overgeleverd aan de sterren
Rust zacht lieve papa ...
