In de parochie H. Drie-eenheid gaan we onder leiding van Hermen van Dorp aan de slag met het lokaal synodaal proces ‘Op weg naar een luisterende parochie’.
Het woord is aan de parochianen.
Zie ook het nieuwsbericht: Doe mee met de synode (d.d. 26-2-2024).
26 mei 2023
De H. Drie-eenheid is een parochie om trots op te zijn. Alle acht de geloofsgemeenschappen zijn vitaal en ook samen gebeuren er mooie dingen. Op zondag zijn er eucharistievieringen of woord- en communievieringen in al onze kerken en op de andere dagen van de week wordt er in allerlei vormen samen gekomen rondom het woord van Christus. Een rijkdom waar op veel andere plaatsen bewonderend naar gekeken wordt.
Kijken we naar de toekomst van onze parochie, dan horen we vooral de zorgen dat er over vijf jaar geen woord- en communievieringen meer op de zondagen zullen zijn. We begrijpen de teleurstelling hierover bij veel parochianen. We willen ons echter niet alleen hierop focussen, maar breder naar de toekomst kijken. Er gebeurt momenteel namelijk heel veel goeds, maar er is ook ruimte voor verbetering en nog veel belangrijker, er wordt een steeds groter beroep gedaan op steeds dezelfde mensen. De toekomst vraagt het bewustzijn dat niet alleen de mensen die nu in allerlei verschillende functies en rollen actief zijn de verantwoordelijkheid dragen, maar alle parochianen van de H. Drie-eenheid.
Het antwoord vinden we bij paus Franciscus. In 2022 heeft paus Franciscus het synodaal proces geïntroduceerd; een proces van samen onderweg zijn, van gezamenlijk luisterend openstaan voor wat de Heilige Geest influistert. De paus wil leden van de Rooms Katholieke kerk betrokken en verantwoordelijk maken voor het bestuur van de kerk. In de kern gaat het erom dat christenen tijdens het synodale proces geloven dat de Geest spreekt tot iedereen, binnen en buiten de kerk. Hiermee zijn we als broeders en zusters met elkaar onderweg om wat de Geest van ons vraagt op het spoor te komen en onze talenten hiervoor in te zetten.
Subsidiariteit, een begrip uit de katholieke sociale leer, vormt hierbij het leidend principe.
In gesprekken met Hermen van Dorp (Space for Grace en Huis van Dominicus) hebben we gezocht naar een lokale invulling van het synodaal proces van paus Franciscus naar de parochie H. Drie-eenheid. Bedoeling is een doorgaand proces op gang te brengen van naar elkaar luisteren en elkaar inspireren, van samen onderweg gaan om te ontdekken wat de Geest van ons vraagt en welke talenten we hiervoor kunnen inzetten. Het belang van de subsidiariteit (bijvoorbeeld autonomie en eigenheid, maar ook verbinding en samenwerking) brengen we extra tot uitdrukking in de bottom-up aanpak.
Idee is namelijk om in alle geloofsgemeenschappen bijeenkomsten te gaan organiseren met parochianen om samen op verkenning te gaan: Wat is er nodig om de Geest aan het woord te laten in de harten en hoofden van de mensen? Welke unieke mogelijkheden heeft iedere geloofsgemeenschap? Wanneer is het juist veel slimmer om samen te werken? Wat hebben parochianen nodig om hun taken goed te kunnen invullen?
Afgesproken is dat de kerkcommissies/pastoraatgroepen van de geloofsgemeenschappen hierover verder in gesprek gaan met Hermen van Dorp.
Pastoor G.M.J. van der Vegt, voorzitter
Tonnie van Wiggen-Valkenburg, vicevoorzitter
30 mei 2023
In de parochie H. Drie-eenheid gaan we onder leiding van Hermen van Dorp aan de slag met het lokaal synodaal proces ‘Op weg naar een luisterende parochie’.
Dit gaat over vitale geloofsgemeenschappen en ook over woord- en communievieringen. De komende vijf jaar zijn die er nog wel, maar hoe verder daarna? Als parochie H. Drie-eenheid kiezen we er bewust voor dat te zien als een vraagstuk voor het grote verhaal van de toekomst. Om acht vitale geloofsgemeenschappen te houden is er namelijk veel meer nodig en wel de inzet van alle parochianen.
Daarom hebben we besloten om onze parochianen aan het woord te laten. Zie tabblad “Op weg naar een luisterende parochie”.
Als u over dit synodaal proces leest, dan lijkt het misschien nog wat vaag wat er allemaal mogelijk is. Gelukkig zijn er landelijk al vele initiatieven. Kijk bijvoorbeeld eens op de site van “Luisterend op weg”
Pastoor G.M.J. van der Vegt, voorzitter
Tonnie van Wiggen-Valkenburg, vicevoorzitter
19 oktober 2023
De toekomst in onze parochie H. Drie-eenheid heeft verschillende namen: vitaliteit, levendigheid, lokaal synodaal proces, luisterende parochie, het woord is aan de parochianen. Allemaal mooie, soms best ingewikkelde woorden, maar de kern is misschien wel vrij eenvoudig. Gemeenschapsopbouw, is dat niet waar het allemaal om draait?
Mgr. Hoogenboom, die deze maand oktober namens Nederland de synode in Rome bijwoont, verwoordt het als volgt: “Het gemeenschap zijn en het als gemeenschap gezonden worden in de wereld staat centraal en daaruit vloeit voort de medeverantwoordelijkheid van alle gedoopten om daar vorm en inhoud aan te geven.”
In de parochie H. Drie-eenheid zijn we in mei van dit jaar gestart met het lokaal synodaal proces ‘Op weg naar een luisterende parochie’. De bedoeling hiervan is de parochianen van de verschillende gemeenschappen te betrekken bij de toekomst van hun eigen kerk en net als bij de synode in Rome laten we ons leiden door de Heilige Geest en door gebed en staat de uitkomst van tevoren niet vast. Onder het motto ‘de toekomst is aan de gemeenschap’, is iedere geloofsgemeenschap in onze parochie momenteel bezig om hier op eigen wijze invulling aan te geven.
Pastoor G.M.J. van der Vegt, voorzitter
Tonnie van Wiggen-Valkenburg, vicevoorzitter
5 december 2023
Paus Franciscus heeft in 2021 het synodale proces geïntroduceerd. De paus wil leden van de Rooms-Katholieke kerk betrokken en verantwoordelijk maken voor het bestuur van de kerk. In de kern gaat het erom dat christenen tijdens het synodale proces geloven dat de Geest spreekt tot iedereen, binnen en buiten de kerk. Een proces van gezamenlijk luisterend openstaan voor wat de Geest influistert. De Geest is volgens de paus het hart van de synodale kerk en de drijvende kracht achter evangelisatie. In de verhalen van het evangelie is beschreven wat Jezus aan zijn leerlingen leerde en met het oog daarop hoe Hij hen erop uit stuurde om, door de Geest, het evangelie (de blijde boodschap) te vertellen. De paus stelt dat synodaliteit een pelgrimerende houding van ons als kerk vraagt. Daarom stuurt de Geest ons op weg zoals een pelgrimstocht waarbij we een ontwikkeling maken van aarde naar hemel, van ik naar wij, van wereld naar Gods Rijk.
Onlangs werd er in Rome de bisschoppensynode gehouden. Een maand lang hebben 365 bisschoppen en niet-bisschoppen in Rome gesproken over de uitdagingen waar de Rooms-Katholieke Kerk voor staat. Ons land was vertegenwoordigd door bisschop Hoogenboom. Met veel enthousiasme keek monseigneur Hoogenboom terug op de maand die hij als deelnemer van de synode in Rome heeft doorgebracht. De nadruk in de nabeschouwingen in de media lag vooral op de uitkomsten en resultaten. Echter de synode laat zich niet lenen voor een voetbalwedstrijd waar de ploeg die het meeste scoort de winnaar is. In reacties en verslagen van deelnemers van de synode komt terug dat de synode een proces is. Vaak duidelijk gemaakt met beelden en metaforen om te beschrijven wat ze hadden ervaren. Het gebruik van beelden wijst erop dat wat gezegd wil worden moeilijk in woorden te vangen is. Precies daarom worden in het Nieuwe Testament vooral beelden gebruikt om over de kerk te spreken. En hier komt de Geest weer om de hoek kijken. De kerk is namelijk een werkelijkheid die ongrijpbaar blijft omdat door de Geest ook God daarin actief is. Menselijk denken en spreken zullen nooit in staat zijn om dat volledig uit te drukken. Monseigneur Hoogenboom gebruikte als beeld het planten van een boom. De boom is twee jaar geleden geplant, waarna op de niveaus van parochies, bisdommen, landen en continenten ‘dat hele synodale proces is opgebouwd’, vertelde hij vlak voor de afsluiting van de synode tijdens een ontmoeting met de pers. ‘De boom is daarna de afgelopen maand stevig gegroeid en het ziet ernaar uit dat hij rijke vruchten gaat dragen.’ Maar Hoogenboom waarschuwt ook: ‘Het is nog niet de tijd voor de oogst: de vruchten hangen al, maar ze zijn nog niet rijp.’
Het beeld dat ik zelf heb van het synodale proces is die van het bouwen van een schip terwijl je aan het varen bent. Wellicht ingegeven omdat ik graag zeil en daarbij regelmatig meditatieve kanten ontdek. Op het water opent zich een gevoeligheid voor wat niet zichtbaar is en wakkert een vertrouwen aan van wat voorbij het zintuigelijke ligt. Golven zijn niet tegen te houden toch kun je erop leren zeilen. Ook de windrichting kun je niet bepalen en toch is het mogelijk tegen de wind in te zeilen waarbij je zelfs ook nog vooruitgaat. In de bijbelse verhalen komt het fenomeen wind regelmatig terug. Hoe toepasselijk bij de hoofdrolspeler van het synodale proces: het woord Geest betekent adem of wind. Zoals in het scheppingsverhaal van Genesis waarin staat dat de geest Gods zweefde over de wateren en Gods adem die mens het leven geeft (Genesis 2:7). Of in het verhaal van Elia die klaagt over zijn lot en op de berg Gods aanwezigheid ontdekt. Niet in het natuurgeweld van een storm of een aardbeving, maar in de kalmte van een zacht briesje. De wind biedt ruimte voor nieuwe perspectieven.
Iedereen is in het leven op weg naar een haven als bestemming. Je kunt ‘een stip op de horizon zetten’, maar er is geen routeplanner die feilloos de weg wijst om daar te komen. Iedere reis begint met een eerste stap en al varend ontdek je wat je te doen staat en wat daarbij je mogelijkheden al dan niet zijn. Dit laatste merk ik als begeleider van het synodale proces bij de parochie H. Drie-eenheid. Tijdens deelname aan een aantal commissie-vergaderingen, bezoeken van verschillende vieringen en bij individuele gesprekken is te zien dat betrokken mensen bezig zijn met de missie van de kerk. Handen worden uit de mouwen gestoken en kwaliteiten ingezet voor de lokale kerk in het bijzonder en daarmee voor de parochie in het algemeen. Soms gaat dat voor de wind en ontstaan er mooie initiatieven zoals de kloostertuin, een wekelijkse inloop of een Top 2000-viering. Maar soms is het ook flink tegen de wind in zeilen, zijn er te weinig mensen actief en is het nog wachten op de rijpe vruchten.
Ik was in het najaar bij een internationale conferentie in Hannover en daar hield de Duitse bisschop Wilmer een gloedvol betoog: “er wordt gezegd dat de Kerk nog tien jaar heeft. Wel, laten we er dan de beste tien jaar uit de kerkgeschiedenis van maken en alles geven.” Met andere woorden: bij ons in de lokale kerken moet het synodale werk gaan gebeuren. Wij zijn aan zet. In de parochie H. Drie-eenheid gaan we dit in het nieuwe jaar doen door bijeenkomsten te organiseren waarbij we aan parochianen gaan voorleggen hoe we een kerk kunnen zijn voor en met mensen. Samen erop uit te trekken zodat iedereen actief kan bijdragen. Om met elkaar het licht der wereld te zijn zodat we het licht van de liefde van God dat ons verlicht, op onze beurt laten schijnen. Om daarmee brengers van licht te zijn voor anderen en zo te zien dat de liefde van God het leven van mensen verandert.
Hermen van Dorp,
Begeleider synodaal proces parochie H. Drie-eenheid
9 januari 2024
Onze Kerk is al een paar jaar op weg in een synodaal proces. Van alle kanten worden er wereldwijd en ook lokaal de koppen bij elkaar gestoken, gesproken, gebeden en stappen gezet. In Rome was in oktober 2023 de eerste grote bijeenkomst waar gedachten werden uitgewisseld. Op 11 november was er een bijeenkomst van ons bisdom waar 11 personen uit onze parochie aan meededen. Bijzondere stappen. Onze pastoor was daar niet bij, wat denkt hij over dit alles en hoe staat hij in het hele proces? Vragen die klonken en klinken. Daar wil ik graag een antwoord op geven.
Luisteren is een sleutelwoord in het synodale proces. Dat wij onze oren openzetten voor wat de Heilige Geest ons te zeggen heeft en hoe onze kerk op lokaal terrein handen en voeten kan geven aan concrete stappen om ons geloof te versterken en onze gemeenschappen open en sterk te maken. Gelukkig zijn wij in onze parochie H. Drie-eenheid al een eind op weg. Er zijn bijeenkomsten geweest waar open en eerlijk gesproken is, geluisterd is naar elkaar. Ook binnen ons parochiebestuur zijn stappen gezet om in gesprek te gaan met mensen in onze geloofsgemeenschappen. Dat proces ondersteun ik van harte, want zo komen wij in een leerproces dat mogelijkheden gaat aftasten voor de toekomst.
Ik hoop wel dat het niet alleen om concrete zaken gaat, maar ook om een persoonlijke verdieping van ons geloof in de levende Heer Jezus Christus. Zijn naam – Christen – dragen wij. Een persoonlijke verdieping in onze band – relatie – met Jezus Christus in het lezen van Gods Woord, in het vieren van de liturgie en in een persoonlijk geestelijk leven.
Onze hulpbisschop, mgr. Hoogenboom, kwam met het nodige enthousiasme terug van Rome en in zijn uitleg, legt hij ook de vinger op het gemeenschappelijk gebed en nadenken. Daar wil ik graag bij aansluiten. Structuren veranderen is mooi maar het gaat in het synodale proces – volgens mijn persoonlijke mening – allereerst om verdieping bij onszelf. Dat wij daar de vinger aan houden in persoonlijk gebed, stilte en dankbaarheid. Een levende relatie (band) ontwikkelen, hebben en onderhouden met Jezus Christus. Een voorbeeld. Je kunt een gevaarlijke automobilist in een oude auto, wel een nieuwe auto geven in de hoop dat hij dan zijn gedrag gaat veranderen. De kans is groot dat dat niet gebeurt. Je kunt ook de gevaarlijke automobilist begeleiden, onderwijzen en proberen tot een gedragsverandering te komen. Dan wordt de persoon een betrouwbare weg gebruiker en is het van ondergeschikt belang of hij in een oude of splinternieuwe auto rijdt.
Dat wij vanuit een open en nieuwe houding in de kracht van de Heilige Geest allemaal ons steentje bijdragen.
Pastoor G.M.J. van der Vegt
