Onder de koffie zou ik zomaar kunnen zeggen:
‘Soms weet ik het niet meer.
Misschien heb jij dat ook.
Het ene onderzoek zegt: ‘het klimaat verandert en dat is slecht nieuws.’
Het andere onderzoek zegt: ‘het klimaat verandert,
maar dat kan ook niet anders.’
Praten over de toestand van de wereld brengt altijd gedoe.
Feiten worden meningen.
Meningen worden feiten.
En waar de scheidslijn precies ligt, mag Joost weten.
Het liefst wil ik gewoon door met alles wat ik normaal vind:
autorijden, ook op kleine stukjes,
vlees eten,
douchen zo lang ik wil.
Denk je nu echt dat je met 3 minuten douchen de wereld kan redden?
Geloof me: ik ben wél bezorgd.
Ik wil me er niet van afmaken.
Ik wil doen wat ik kan om de wereld gezond door te geven
aan de volgende generaties.’
Herken je hier iets van deze gedachten?
Dan is dit project iets voor jou.
In dit project neem ik je mee op reis.
De eindbestemming van die reis is: de hoop.
In 7 mails onderzoeken we onze eigen woonomgeving.
We danken voor alles wat er groeit en bloeit,
We voelen bewust onze pijn of verdriet om leven dat vernietigd of verwaarloosd wordt,
en verdiepen ons in de vraag wat mensen op aarde te doen hebben,
als we geloven dat de Schepper ons heeft bedacht en gemaakt.
Tot slot stelt ieder van ons een kleine daad van hoop.
Dichtbij huis.
Doe je mee?
Stuur een mailtje naar: mar.korenromp@outlook.com
De eerste mail ontvang je op 6 november, Oogstdankdag.
De laatste komt op 18 december, met Kerstmis in zicht.
Wanneer je de mails leest, of en hoe je de oefeningen doet, is helemaal aan jou.
Wat ik hoop is: dat kerstmis dit jaar omgeven wordt door vele kleine daden van hoop voor deze wereld.
