Zingt voor de Heer een nieuw lied: wonderen heeft Hij verricht. Zijn rechterhand heeft overwonnen, zijn heilige arm heeft redding gebracht.
De Heer heeft zijn overwinning bekend gemaakt, voor de ogen van de volken zijn gerechtigheid onthuld.
Hij heeft gedacht aan zijn liefde en trouw voor het volk van Israël. De einden der aarde hebben het gezien: de overwinning van onze God.
Juich de Heer toe, heel de aarde, juich en zing het uit.
Zing voor de Heer bij de lier, laat bij de lier uw lied weerklinken.
Blaas op de ramshoorn en de trompetten, juich als de Heer, uw koning verschijnt.
Dit is niet zo’n lange psalm: negen verzen. In de Griekse vertaling staat erbij dat koning David dit lied heeft geschreven, maar dat kan helemaal niet omdat er veel instaat dat de profeet Jesaja heeft geschreven. Anderen zeggen dan weer dat het is geschreven bij de inwijding van de eerste tempel, maar dat heeft hetzelfde bezwaar. De twee koningen leefden ongeveer in de 10e eeuw voor Christus, Jesaja leefde zo’n drie eeuwen later!
Over het ontstaan is dus niet zo veel bekend. Maar de inhoud is wel duidelijk: de Ene helpt de mensen om te (over)leven, en dat gebeurt uit liefde.
Alleen die rechterhand in vers 1 dan hè: dat is vanouds de hand die het zwaard vasthoudt…
– het lied belijdt dat God wonderen heeft gedaan, dat Hij zijn volk redt. Dat Hij aan alle volken laat zien dat Hij koning is. Denk aan de verlossing uit Egypte (Israël klein, Egypte groot). Misschien zelf wel eens grote problemen gehad – God doet wonderen. Zing daarom voor God, een nieuw lied, geen oude prakjes opwarmen.
– je zou kunnen bedenken dat de rechterhand van de Ene zijn zoon zou kunnen zijn. Die heeft ons redding gebracht – verlossing, uitzicht, een manier van leven.
– ‘Jullie, lieve mensen, zingen eigenlijk helemaal niet zo mooi. Jullie zingen met je mond, maar niet met je ziel. Jullie maken veel geluid, maar jullie leven zingt niet. Er klinkt ontroering en enthousiasme in jullie liederen, maar ik geloof jullie niet. Jullie denken dat het zuiver is, maar ik hoor de valse noten. Kom op! Zing met je stem, zing met je hart! Zing met je woorden, zing met je daden! Zing niet alleen een nieuw lied, maar zorg dat jij zelf dat nieuwe lied bent, een loflied voor God.’(een tekst van de heilige Augustinus)
– deze psalm is een kerstpsalm, wordt ook gezongen op zondag Laudate in de 40dagentijd – is een psalm die je moet léven in alles wat je doet. Zingt voor de Heer een nieuw lied!
– het zijn Gods wonderen en daden die het zingen in ons losmaken – als wij het niet doen, dan zingt de aarde zelf mee! (dat staat in de laatste verzen)
– het loflied gaat vooraf aan het geloof, we zingen het geloof in. Het blijft werk van de Geest
Deze Theresia wordt ook wel de ‘grote’ Theresia genoemd, een mystica, een kloosterstichter, een schrijfster van belangrijke en inzichtelijke boeken. Enkele – de beroemdste – boeken zijn: Innerlijke burcht, De weg van volmaaktheid en Hooglied. Het eerste boek is in Nederland opnieuw uitgegeven – een methode om te leren bidden op eenvoudige en tegelijk diepzinnige manier. Elke nieuwe ontwikkeling in het gebedsleven wordt voorgesteld als een kamer in een burcht. Uiteindelijk kom je uit in de schatkamer, waar God woont en daar de bidder met liefde opwacht en ontvangt.
Haar lichaam was niet optimaal, ze is veel ziek geweest en is waarschijnlijk aan diabetes gestorven. Haar geloofsleven, haar mystieke band met de Ene leidde haar tot het schrijven van brieven, tot het stichten van nieuwe kloosters van de orde van de Karmel – strenger dan het klooster waar ze was ingetreden. Er wordt van haar gezegd dat ze vrolijk was, open en betrouwbaar en vol met markante uitspraken. Ze was actief en de Ene was haar inspiratie voor het doen van goede werken.
Een klein grapje om aan te tonen hoe ze met haar voeten op de grond bleef staan: Toen een edelman haar eens vol bewondering zei dat hij in haar een groot heilige zag, moet ze geantwoord hebben: ‘Maar u houdt uw mond erover. Want u weet net hoe dat gaat als ze je een groot heilige vinden. Ze gaan wel met je botten slepen, maar ze hebben geen enkele boodschap aan wat je ze voorhoudt.’
Peter Paul Rubens
Ik ben van U, voor U werd ik geboren. Wat wilt Gij met mij doen?
Ik ben van U, daar Gij mij hebt geschapen,
van U, daar Gij mij hebt verlost,
van U, daar Gij mij hebt verdragen,
van U, daar Gij mij hebt geroepen,
van U, daar Gij op mij gewacht hebt,
van U, daar ik toch niet verloren liep.
Wat wilt Gij met mij doen?
Hier ziet Gij nu mijn hart,
ik leg het in uw handpalm;
mijn lichaam, ziel en leven, mijn diepste diep, genegenheden,
Zoete Bruidegom, Bevrijder, ik gaf me zo geheel aan U.
Wat wilt Gij met mij doen?
Geef mij de dood, geef mij het leven,
geef mij ziekte of gezondheid, eer of oneer,
geef het mij,
geef me strijd of nog grotere vrede,
zwakheid of volkomen kracht.
Ik zeg op alles ‘ja’.
Wat wilt Gij met mij doen?
Geef mij rijkdom of armoede,
geef mij troost of troosteloosheid,
geef mij blijdschap of droefheid,
geef me de hel of geef me de hemel,
Leven zoet, Zon zonder sluier,
ik gaf mij heel en al uit handen.
Wat wilt Gij met mij doen?
Als Gij wilt dat ik zou rusten,
dan wil ik rusten ook, uit liefde.
Als Gij mij vraagt te werken,
dan wil ik werkend sterven.
Zeg mij waar, hoe en wanneer, zeg maar, zoete Liefde, zeg het.
Wat wilt Gij met mij doen?
Of ik zwijgen moet of spreken,
vruchtbaar zijn of vruchteloos,
moet de Wet mijn wonde tonen of het Evangelie mij verheugen,
moet ik lijden of genieten
– als Gij alleen maar leeft in mij:
wat wilt Gij met mij doen?
Ik ben van U, voor U werd ik geboren.
Wat wilt Gij met mij doen?
