Eenentwintigste zondag door het jaarOp een grote landdag bij de stad Sichem stelt Jozua het hele volk voor de beslissende keuze of zij ernstig en definitief Jaweh willen dienen of niet. Hij stelt ander goden voor, maar hij en zijn familie zullen trouw blijven aan Jaweh. Jozua maakt een waarschuwing: om niet lichtvaardig zijn beslissing te nemen. Jaweh straft ook de afvalligen, dus let op! Het volk kiest voor Jaweh en dat zal in de tragische geschiedenis van Israël ook merkbaar zijn. Telkens als het volk zich van Jaweh afwendt, zal God zich wreken en zal Hij zichzelf houden aan zijn eigen trouw ten opzichte van het joodse volk.( dat is vaak het onbegrijpelijk voor ons )
God heeft geen berouw over zijn beloften. God kent geen berouw over zijn genadegaven of over zijn roeping ( Rom 11,29) God is trouw, deel dan als mens in die trouw.
De beslissing waarvoor Jezus in het evangelie zijn toehoorders stelt is nog onverbiddelijker. Zelfs zijn leerlingen krijgen het voor de kiezen. Jezus doet geen stap achteruit en tegenover zijn leerlingen verscherpt Jezus zijn uitspraken zelfs nog door te voorspellen dat Hij zal opstijgen naar de Vader. Nu komen de afgelopen 4 weken van lezen uit hoofdstuk 6 van Johannes tot een climax.
Al zijn woorden baseert hij op de hoedanigheid : Geest en leven. De Geest, Gods Geest geeft leven, het vlees is drager van de levensschenkende Geest.
Het roept een diepe weerstand op. Als de mens niet vanuit de drie-eenheid wil kijken naar Jezus, is en blijft deze Jezus een onbegrijpelijke persoon. Juist door het werken van de Vader en de Heilige Geest, zullen mensen de diepe betekenis zien. Wanneer de mensenzoon terugkeert dan zullen zij de ware zin verstaan van Jezus` woorden en inzien hoe ongegrond hun ergernis wel niet is. Nu al konden zij dit inzicht reeds bezitten, maar er heerst ongeloof. De diepste kern van hun ongeloof legt Jezus bloot: Geloof in Jezus is niet het werk van een mens, maar een gave van God.( is voor ons zeer moeilijk om te aanvaarden.)
De geloofseis heeft scheiding teweeg gebracht. Aan de ene kant komt aan het licht; WIE werkelijk in Jezus gelooft en zich voor zijn woorden – ook al zijn ze nog zo raadselachtig voor het verstand – buigt, Aan de andere kant : en wie Hem dit geloof weigert. (Dat zijn er meer dan alleen Judas Iskariot)
Alleen Jezus is de Brenger van eeuwig leven. Er zijn geen achterdeurtjes. Jezus wil mensen brengen tot de meest intieme gemeenschap met Hem in zijn heerlijkheid om van Hem ook het eeuwig leven te krijgen. Kunnen wij dit weigeren?
Daarom: geef, geef weg, je leven leggen het in Gods hand. Wie wil ontvangen in het leven, moet eerst geven. Leg je leven op het altaar bij God, Daar, daar hoort het thuis. Als dat onze eerste keuze is, word je niet teleurgesteld.
Te veel mensen bidden niet meer, keren de kerk de rug toe, zijn teleurgesteld. Waarom. Ze eisten, moesten met een goed gevoel naar huis gaan: het geloof en de Kerk moeten mij constant over het bolletje aaien. Dat gebeurde te vaak niet…………….. dus………..
Wie bidt en eist, ontvangen nooit.
Wie naar de kerk gaat om te krijgen, zal altijd teleurgesteld worden.
Wie bidt en eerst geeft………………… dan wordt het anders. Wie naar de kerk gaat en zijn eigen leven eerst legt in de handen van God op het altaar van God…………… zal grote dingen meemaken in zijn leven. Die persoon zal merken: God kiest voor Hem/ haar.
Een voorproefje van die intieme gemeenschap zien wij in de tweede lezing. Wij moeten ons niet blindstaren op de verhouding man-vrouw, maar dieper graven De relatie man – vrouw wordt het beeld tussen Christus en zijn kerk, ons dus. Echtverbinding man-vrouw ziet paulus als de mystieke verbinding van Christus en zijn kerk. Paulus spreekt over het ondergeschikt zijn van de vrouw, maar wie goed leest: het is een ondergeschikt zijn aan de Heer. Zo behoudt de vrouw haar ‘vrij-zijn’ van elk gevoel van minderwaardigheid t.o.v de man. Beiden zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk-aardig. Als hoofd is de man het evenbeeld van Christus, die ook als hoofd optreedt ten overstaan van zijn kerk. De kerk is dus onderschikt aan Christus. Paulus gebruikt het woord Liefde, als gave en overgave . Juist die liefde is ook de opgave van de man, naar de vrouw toe, zoals – zegt Paulus – ook Christus in liefde zichzelf geeft voor de kerk. Paulus schetst hier het ideaalbeeld van de Kerk. Christus kiest voor zijn kerk, een keuze die een ‘eeuwigdurend ja’ betekent. Daarom kent onze kerk ook geen scheiding tussen man en vrouw die zich voor God`s aangezicht het ja-woord hebben gegeven. Gods ja betekent: delen in Gods eenheid.
God kiest voor ons, kunnen wij als gelovigen achterblijven?
