Negentiende zondag door het jaarWees navolgers van God, en wees dat door de kracht die God je geeft, vraag erom, bidt, zie er naar uit. (zegt Paulus in de tweede lezing) Er zijn in de wereld teveel dode christenen, teveel dode predikanten op preekstoelen. Mensen die zich christen noemen maar dat is een vernislaagje, er zit niets onder. Mensen die – wat de theologie noemt de fides qua creditur hebben. Fides qua slaat op het geloof dat je kan hebben in iets of iemand: Ik geloof in Jezus. Wat anders is fides quae creditur. Fides quae slaat op wat je dan feitelijk gelooft : ‘Ik geloof dat Jezus mens en God tegelijk is. Uit volle overtuiging bidt en belijd ik de 12 artikelen van het geloof ( credo)’. Persoonlijk geloof ( qua) en de geloofsschat (quae. ) Deze twee moet je bijeen houden, anders gaat het mis. Wie zegt ik geloof als een emotie, een gerichtheid, en maar wat doet, lijkt op een slager die vandaag potten en pannen verkoopt, morgen lappen en stoffen en overmorgen wat groente. Op de winkel staat het opschrift ‘slagerij’maar je moet maar afwachten wat je aantreft. Wie zegt: alle geloofswaarheden belijdt ik, alles neem ik voor waar, maar er is geen innerlijke betrokkenheid, lijkt op een slager waar je aleen vlees koopt, maar uitleg is er niet bij, vragen kun je niet stellen en je moet maar afwachten of het vlees vers is. Op de winkel staat ‘slagerij’ maar of je waar voor je geld krijgt is de vraag. Een navolger van Jezus houdt beide aspecten, persoonlijk geloof en de geloofsschat bij elkaar.
Een navolger van Christus gelooft en geeft zich over aan de schat van het geloof: H. Schrift, Bijbel, traditie, dat wat de kerk van Christus in 2000 jaar leert.
Een navolger van God, geeft zichzelf. Zoals Jezus christus zich uit liefde als een offer ,zijn leven heeft gegeven. Dat is de eucharistische grondhouding van Jezus: ZICHZELF GEVEN. zo moet Jezus`s eucharistische houding tot een grondhouding worden voor het christelijk leven om God na te volgen in zijn gevende liefde. Zo`n navolging kan slechts bestaan in wederzijdse liefde, barmhartigheid en vergeving. Dan pas kan het voedsel van God in ons voor de volle 100% werkzaam zijn. Dan zetten wij de deuren van ons leven wagenwijd open. Kunnen wij zelfs “voedsel” geestelijk voedsel zijn voor alle mensen om ons heen. Je kunt niet ter communie gaan met een versteend hart, met een hart vol leugens, hardheid en zonden. Dan draagt de ontvangen Heer onder de gedaante van Brood geen vrucht in je leven.Je bent er met je hart en geweten niet bij. Lichamelijk wel, maar innerlijk ver weg. Dan wordt het ter communie gaan tot een oordeel, een levende dood. Biecht!
Een grondhouding van overgave zien wij ook in de eerste lezing bij Elia. Hij is aan het eind van zijn lichamelijke en geestelijk krachten: alles wat hij gedaan heeft is schijnbaar tevergeefs. ( waar kennen wij dit van?) Hij verlangt te sterven. Heeft God hem verlaten,, zo voelt het. De mensen zoeken hem , om hem te doden. Dan wordt hem voedsel aangeboden. Het wordt hem niet alleen geschonken maar zelfs opgedrongen Hij moet zich voeden. De reis is lang. Het voedsel dat God hem geeft stelt hem instaat om van het einde van zijn leven een nieuw begin te maken. Niet naar eigen willekeur. De reis is al uitgestippeld. Elia wordt een navolger van God, gevoed door God. In gehoorzaamheid.( hier ligt voor ons een grote moeilijkheid) Wat de profeet Elia overkwam moet ons helpen om het geschenk van Jezus en zijn eis, niet voor onmogelijk te houden.
Het brood dat ik zal geven , is mijn vlees. Jezus geeft zich i.p.v het manna. Wie zal dat geloven?? Toch geen sterveling, want wij kennen hem………. O ja, kennen zij hem? ( de afgelopen 3 zondagen) lichamelijk staat zij dichtbij Jezus. Met hun hart en geweten mijlen ver weg van Hem. Kennen wij Jezus ? Daarom verwijst Jezus niet naar zijn wonderen en woorden ( dat heeft voor de mensen om Hem heen geen zin meer), maar naar zijn Vader in de Hemel. Hij verwijst ook voor ons naar God, Zijn Vader, onze Vader, die moet men geloven, want wie zich werkelijk door God laat onderrichten, die leidt God naar zijn eniggeboren Zoon, de enige die de hemelse Vader echt kent. Jezus is de echte navolger van de Vader en Hij is het voedsel dat leven geeft zelf.
Daar de Vader naar de Zoon leidt en de Zoon naar de Vader terugleidt, daar de Vader zichzelf overlevert in de Zoon – omdat allen die de Zoon ontvangen door God zullen onderricht zijn- en de Zoon in zijn zelfgave de liefde van de Vader openbaart, heeft de aardse dood geen macht meer over Hem en geen betekenis meer.
Jezus daalt uit de hemel neer: is het voedsel dat eeuwig leven in zich draagt. Het eeuwig leven, dat is de wederkerige openbaring van de Vader en de Zoon stijgt oneindig boven alle vormen van lichamelijk dood uit. Dat is geen mooie gedachte of vrome woorden. Jezus zegt klip en klaar : het brood dat ik zal geven is mijn vlees, ik geef het ten bate van de wereld. Hier komt het op het altaar, hier zullen wij aanstonds oog in oog staan met de levende Heer, onder de gedaante van Brood: geconsacreerd Brood. Zo tastbaar dat ik als priester mij telkens weer afvraag bij de opheffing na de consecratie;’Wie houdt wie vast? Ik Jezus, of juist Jezus mij!’ Zo tastbaar en reëel als Elia de kruik kon grijpen, is dit lichaam, Jezus` Lichaam, grijpbaar, dat als Jezus wordt overgeleverd aan het kruis en sterft, zijn lichaam tot brood wordt voor het leven van de wereld, tot levengevend voedsel voor allen die een opgeruimd leven hebben, zonder blokkades, – in staat van genade zijn- voor ons die Jezus met hart en ziel willen navolgen.
