Welkomstwoord PLANTDAG 28 september 2024Goedemiddag allemaal! Wat fijn dat jullie er zijn! Eerlijk gezegd, we hadden geen idee wie zich nog betrokken zou tonen na 2 jaar wachten op het moment waarop de boom dan daadwerkelijk geplant zou worden. Dus we zijn plezierig verrast! Van harte welkom!
9 september jl. was het 32 jaar geleden dat koor New Generation werd opgericht. Ter gelegenheid van het 30-jarig jubileum, dat 2 jaar geleden dus uitbundig gevierd werd, doneerde menigeen gul voor ons duurzame collectedoel: een boom.
Tijdens de ‘Periode van de schepping’, waarin we ons nu bevinden, willen we het planten ervan víeren! Want een boom is een teken van hoop! Je plant ‘m niet voor jezelf, maar voor de generaties na ons, de New Generation. Zij plukken uiteindelijk de vruchten ervan: de positieve bijdrage aan…
– waterberging – biodiversiteit – CO2-opname en Schaduwrijke verkoeling.
En dat is helemaal in lijn met de ‘zorg voor ons gemeenschappelijk huis’ en daarmee de ecologische bekering, waar Paus Franciscus het in zijn encycliek Laudato Si’ over heeft. We zijn dan ook trots te mogen melden dat het predicaat ‘Laudato Si’ boom’ officieel is toegekend door Ecokerk i.s.m. de Laudato Si’ Alliantie!
De keus is gevallen op deze mooie Liquidambar Worplesdon (in gewoon Nederlands: Amberboom), een boom die in alle jaargetijden iets te bieden heeft, maar in het bijzonder de herfstdagen opvrolijkt door het prachtig verkleurend blad!
Laten we nu de boom zijn plek gaan geven in de tuin van onze geloofsgemeenschap. Zijn er vrijwilligers die mee willen helpen? Zo wordt ie van ons allemaal.
Het planten van een boom is een teken van hoop. Maar de schreeuw van de aarde én de armen vraagt natuurlijk om méér actie, dat begrijpen we allemaal. Laten we daarom dit feestelijk momentum aangrijpen om bewustwording en samenspraak op gang te brengen omtrent de ecologische bekering waar Paus Franciscus het over heeft.
We hebben immers de aarde behandeld als een ongelimiteerde bron van grondstoffen en ons meer toegeëigend dan wat ons eerlijke deel zou zijn van alle mensen op deze planeet én van toekomstige generaties
De aarde, ons thuis, is door onze ongebreidelde consumptie ondertussen meer en meer verworden tot een enorme vuilnisbelt. Bossen vernietigd. Bodem, water en lucht vervuild…
Ons gebruik van fossiele brandstoffen draagt nog steeds bij aan klimaatverandering: één van de grootste uitdagingen van onze tijd. De verwoestende gevolgen van door fossiele brandstoffen aangedreven opwarming, zagen we afgelopen maand nog in Centraal Europa…
We handelen vaak alsof de wereld bestaat uit losse elementen die elkaar beconcurreren. De werkelijkheid is dat alles met alles verbonden is, invloed heeft op elkaar en elkaar nodig heeft. In een duurzame samenleving zijn, naast technische oplossingen, onderlinge zorg en solidariteit fundamenteel.
Maar helaas lijkt er, ondanks deze crises, geen verandering plaats te vinden in de levensstijl van de rijke landen. De enorme kloof tussen rijk en arm neemt alleen maar toe, tussen degenen die gevangen zitten in armoede en vooral lijden onder de klimaatverandering én degenen die in een steeds hoger tempo consumeren en verspillen en een spoor van afval en vernietiging achterlaten.
De ommekeer waartoe de paus oproept, is ingrijpend.
Maar wanneer de hele menselijke familie samenwerkt, kunnen we schoonheid zaaien i.p.v. vervuiling en vernietiging.
Kunnen we stoppen de hulpbronnen van de wereld als een winstobject te behandelen, zonder na te denken over de manier waarop onze acties het milieu of toekomstige generaties beïnvloeden.
Bovenal kunnen we minder gaan consumeren en weggooien! Zodat onze consumptie binnen de grenzen van de aarde blijft én het rechtvaardig is voor de armen en voor toekomstige generaties. We kunnen grote voldoening en vrijheid vinden in een eenvoudig leven, in plaats van altijd op zoek te zijn naar wat we niet hebben.
Daarom vandaag, met het planten van deze ene boom, de oproep:
Laten we de liefde voor de wereld en de liefde voor onze naaste in praktijk brengen. Doorbreek de onverschilligheid, leef en werk vanuit een houding van respect en zorgzaamheid voor het welzijn van mens en aarde. Een levenshouding van verwondering, verbondenheid en dankbaarheid klinkt utopisch in een gebroken wereld, maar daar kunnen en moeten we wel iedere dag naar streven!
Tot slot: voor degenen die al dachten “Typisch weer Marinka, die zware woorden en die kritische noot”… Mijn inleiding bestond uit letterlijke zinsneden uit de brief van de Paus en andere teksten, te vinden op de website van de Laudato Si Alliantie. Er is geen woord van mij bij! (nou één zin dan: die over de recente overstromingen in Centraal Europa)
Dan is het nu de hoogste tijd om een vraag aan iederéén te stellen tijdens deze ‘Periode van de schepping’: schrijf, onder het genot van koffie/thee en iets lekkers, “jouw wens voor de aarde” op een herfstblad en geef vervolgens deze “boom” ermee bladeren. Zo nemen we vanavond het planten van deze Laudato Si’ boom mee de kerk in!
Brief aan mijn achterkleinkindNee, je bent nog niet geboren.
Mijn kleinkind trouwens ook nog niet.
Maar ik wil je wel een
signaal geven
vanuit het jaar 2024.
Ik heb geen glazen bol.
Ik weet niet hoe je leeft,
of waarvan je leeft.
Zelfs niet of het goed leven is
in jouw wereld.
Ik ben al blij
als ik mijn eigen wereld begrijp.
Wat leer je in je geschiedenisles?
Dat er in je overgrootvaders tijd
elk jaar 860 miljoen mensen
stierven van honger?
En dat mijn generatie
door haar gedrag de aarde deed opwarmen
en onherstelbaar beschadigde?
Leer je dat wij barbaren waren?
Of hoor je ook iets
over het wereldwijd protest
dat wij organiseerden
tegen die gang van zaken,
en over onze keuze
om duurzamer te leven?
Ja, ik wil je een signaal geven
vanuit het jaar 2024.
Ik wil dat je weet
aan welke kant ik stond.
Ik hoop echt
dat het goed leven is in jouw wereld.
Maar misschien ben ik er dan zelf ook nog,
en zie ik het met mijn eigen ogen.
Tot dan, wie weet…
je overgrootmoeder (-vader)
VooruitgangEen gesneden brood,
alle sneetjes even dik,
mooi verpakt in een broodzak:
mijn grootmoeder hoefde het niet.
De bakker kwam aan huis.
Hij leverde ongesneden broden.
Vooraleer ze er één voor één de boterhammen afsneed,
tekende mijn grootmoeder met haar broodmes
een kruisteken op het brood.
Zij had als kind nog de tijd gekend
dat voedsel schaars was, en duur.
De tijd dat ze bij de maaltijd een half ei kreeg,
of een halve haring.
Met verbazing had ze in de jaren die volgden
de razendsnelle veranderingen gezien,
en het woord dat daarvoor gebruikt werd:
vooruitgang.
Zelf had ze geen enkele behoefte
om mee te doen met de verspillende en
haastig consumerende wereld rondom haar.
“Dat kan niet blijven duren,” zei ze.
Ze vond dat ik opgroeide
in een ‘wilde tijd’.
Niets van wat we hebben, is vanzelfsprekend.
Dat wist haar generatie.
Daarom werd het dagelijks brood gezegend
vooraleer het werd gesneden
en gegeten.
Daar moet ik aan denken,
nu de economische, financiële en klimaatcrisis ons treffen,
en “verduurzamen” het nieuwe toverwoord is;
nu ik -zoals zoveel van mijn vrienden-
op zoek ben naar andere manieren van leven,
aandachtiger, energiezuiniger, kwaliteitsvoller.
Misschien moeten we maar eens naar de kringloopwinkel.
Bijvoorbeeld om ons een broodmes aan te schaffen.
