We hebben er lang naar toe gewerkt en geleefd. We hebben overlegd, gemaild, gepast, aangepast, aan veel jasjes getrokken en tot op het laatst geduimd voor goed weer. Maar hij is weer gelopen: de Ommedracht van Onze Lieve Vrouw van Eiteren.
Het begon met een eucharistieviering. Die was natuurlijk bijzonder: zóveel geestelijken inclusief de aartsbisschop, zóveel lopers in historische kledij op het altaar, zó’n volle kerk met ook veel super-serieuze jonge gelovigen. De voorbeden hadden een internationaal tintje. Men zong de oude liederen mee met het projectkoor. Je zou kunnen denken: terug naar vroeger. Maar met zoveel enthousiaste deelnemers kun je niet geloven dat het terug in de tijd was: Je moet eigenlijk wel concluderen dat je in dit enthousiasme ook de toekomst van een levende katholieke kerk kunt zien. Laten we het hopen.
Zoals het hoort liep deze “deftige” viering uit en hoewel vlekkeloos georganiseerd vertrok de Ommedracht pas rond 16.45 uur. Excuus aan alle mensen die lang langs de route wachtten. Gelukkig was het mooi weer(!!).
Het was een mooie stoet historisch geklede figuren, harmonie ZWUP uit Montfoort in mooie uniforms leverde een feestelijke bijdrage. Buiten hun gehoorsafstand -de stoet was lang- baden de geestelijken hun litanieën in wapperende gewaden. En daarna sloten véél pelgrims aan.
Teruggekomen bij de kerk begon het lof. We hadden niet gedacht dat daar zóveel gelovigen aan zouden deelnemen! Ook dit was een mooie viering, maar gelukkig duurt een lof niet zo lang want de tongen begonnen droog te worden en de magen begonnen te knorren.
Moe maar voldaan streken de vrijwilligers en geestelijken neer in Fulco’s theater. Onze Lieve Vrouw van Eiteren is groots hulde gebracht!
Hieronder een impressie van de Ommedracht.
