Eenmaal per maand biedt de Emmauskerk teksten aan om te overdenken tijdens een wandeling, alleen of samen.
We gaan niet zomaar aan de wandel: u kunt ervoor kiezen om te wandelen met de Ander met een verdiepende tekst waarover nagedacht kan worden, of om te wandelen met zijn tweetjes en te praten aan de hand van enkele vragen, of een combinatie van deze twee. Aan u de keus.
De laatste vijf meditaties staan op de tabbladen hieronder.
Wat zou er gebeuren als we het probeerden: de wereld bekijken door de ogen van een jaguar? Of van een leeuw? Of van een mier? Of van een muis? Of van een duif? Of van de plant in de vensterbank van je huiskamer? Zou dat niet hetzelfde effect hebben als de wereld bekijken door de ogen van de vreemdeling tegenover je in de tram? Je kunt de ander niet worden, maar je kunt de ander begrijpen, in onze verscheidenheid hebben we van alles met elkaar gemeen.
Raoul de Jong, uit: NRC Magazine, 02/2023
Door in je lijf te zijn, kun je beter naar jezelf kijken en je meer openen voor alle energie om je heen en wat in jou tot vorm mag komen. Daarmee bedoel ik ook het goddelijke. God is niet zozeer een persoon voor mij, of een autoriteit, maar een kracht. Een dragende, scheppende en sturende kracht.
Huub ter Haar, uit: Trouw, 6 februari 2023
Anky Floris, uit: Levenskunst
Vergeven is loslaten van de hoop dat het anders kon, of anders moest. Het uitspreken van onuitgesproken verwachtingen en teleurstelling daarin kan helpen. Als de verwachting wordt bijgesteld, is het makkelijker om te vergeven.
(Ben Meijer, trainer in Emotionele Vrijheid Technieken)
De woestijn is een ruimte geworden, nog steeds afgrondelijk diep soms, en vol stenen waarover je kunt struikelen, en waaraan je je kunt stoten. En toch…, na de ontmoeting, en vervuld van de heilige Geest, is de weg nooit meer hetzelfde.
Opnieuw ben ik onderweg, opnieuw in een woestijn, omdat dat mijn weg is. Maar de weg is anders dan voorheen. Want steeds meer, steeds intenser ontdek ik dat geloven betekent: gaan zien. Gaan zien met nieuwe ogen. Hem gaan herkennen in het dagelijks leven. In de mensen om mij heen krijgt Hij gezicht. Om ogenschijnlijk kleine ontmoetingen, in gebaren die eerder aan mijn aandacht ontsnapten. Overal is Hij, en alles spreekt van Hem. De weg is voorgoed anders geworden. En hoe dan ook, het lijkt een begaanbare weg te zijn.
(Uit: Sabine Nijland, Uw weg, mijn weg. Gids voor de geestelijke weg. 2011)
(Anky Floris, uit: Levenskunst)
Vraag jezelf steeds: ervaar ik vrede of niet? Je kunt jezelf een tijdje voor de gek houden, maar er komt een moment dat je denkt: dit is het niet. Dat kan in een relatie zijn of bij je werk. Als je vanuit dat gevoel van vrde gaat leven, krijg je echt een ander leven. Liefdevoller, creatiever, vredevoller. Daar verlangen we allemaal naar. Er is geen aparte liefde voor dit of voor dat. Liefde is één, het is altijd dezelfde liefde. Net als water altijd water is. (En net als God ook één is).
(Willem Glaudemans, in: Trouw, 6 februari 2023)
Als ik vast, ontzeg ik mij een heel normale levensbehoefte: eten, drinken, genieten, slapen, tv-kijken, computergebruik, kopen, uitgaan enzovoort. Ik bouw als het ware een gemis in in mijn dagprogramma. Waarom? In de hoop dat dat alledaagse gemis mij herinnert aan waar ik werkelijk naar honger en dorst. Vasten heeft dus een symboolfunctie; het is een oefening in geloven. Het verlangen naar oppervlakkige behoeftebevrediging moet mij verwijzen naar wat ik ten diepste verlang.’
(Dries van den Akker, Nederlandse jezuïet)
(Anky Floris, uit: Levenskunst)
Bomen zijn werkelijk.
Hun bladeren praten werkelijk
met woorden veelzeggend en letterloos.
Hun toppen zingen.
Hun stammen zwijgen
hoorbaar.
Hun wortels houden
van de aarde.
Bij een boom
staande moet ik wel
ademen als een boom.
Naar een boom
ziende zie ik
hemel en aarde in elkaars
armen.
Want een boom,
een boom is een bruiloft.
(Hans Andreüs, uit:Verzamelde Gedichten )
Ieder mens, welke functie hij ook bekleedt, moet nooit vergeten te luisteren en de ander te respecteren. Vervolgens moet, hij zoals abt Odilo schrijft, wat hij gehoord heeft in vrijheid omzetten in daden. Maar hij moet het niet van tafel vegen. Voor niet-kloosterlingen luidt de boodschap hetzelfde als voor kloosterlingen: je moet aandacht aan de ander schenken en je niet voor hem afsluiten.
(Uit: Petra Qltmann & Odilo Lechner, Benedictijnse levenskunst voor mensen van nu)
(Anky Floris, uit: Levenskunst)
Iedereen kan in zijn leven altijd een nieuwe stap maken, een compleet nieuw pad inslaan. Je kunt van je geloof vallen, bij je man of vrouw weggaan. Je leven is niet alleen wat je hebt, maar ook wat het zou kunnen zijn. Het leven ligt klaar om ontdekt te worden. Het is goed om open te staan voor nieuwe inzichten.
(Jaime Hayon, uit: NRC De Luxe 18 oktober 2014)
Niemand heeft ooit God gezien. God is onzichtbaar, en Hij moet niet met het oog maar met het hart gezocht worden. Er is iets dat wij voor ogen mogen voeren, als wij God zouden zien. Namelijk: God is liefde. Maar wat voor soort gezicht heeft liefde? Wat voor vorm heeft ze? Wat voor gestalte? Wat voor voeten? Wat voor handen?
Niemand kan dat met zekerheid zeggen. Maar toch: ze zou voeten moeten hebben, want die brengen een mens naar anderen toe. En handen, want die strekken zich uit naar de armen. En ogen, want die kunnen de nood van een ander zien. Het gaat me hierbij niet om lichaamsdelen in fysieke zin, maar om de liefde die alles ziet en omvat. Verblijf in de liefde en zij zal in jouw verblijven. Bewoon haar en zij zal jou bewonen.
(Augustinus van Hippo)
(Anky Floris, uit: Levenskunst)
