Elke week wordt vanuit de Emmauskerk in Nieuwegein een meditatie uitgebracht.
Om de twee weken is er een half uur van ontmoeting en bezinning in de Emmauskerk.
Zittend in een kring lezen we inspirerende teksten uit de Schrift en de geloofstradities. Het zijn teksten die ons laten nadenken over hoe en wat wij zelf geloven. Aan de hand van enkele gerichte vragen zijn we vrij om ons eigen inzicht met de anderen te delen. Niets is verplicht. Er is ruimte voor stilte.
De laatste vijf meditaties staan onderaan op de tabbladen.
Tijd: 19.30 uur; kerk open vanaf 19.15 uur; na afloop ontmoeting met thee (of koffie).
Opgeven: niet nodig; u kunt komen wanneer het u uitkomt; er zijn geen kosten.
Adres: Emmauskerk, Merelplein 2, 3435 CC Nieuwegein
Contact: email: Yolanda Hogerzeil.
Handelingen 2, 1-4: Toen de dag van het Pinksterfeest aanbrak waren ze allen bij elkaar. Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest.
Pinksteren is een volkomen onbegrijpelijk feest. Er wordt duidelijk geprobeerd om in woorden te vangen wat niet gezegd kan worden. Wie of wat is de Geest. Er worden beelden gezocht. Een ervan is die van wind – en die wind komen we ook tegen in het scheppingsverhaal (ook al zo’n geloofsverhaal): Genesis 1, 1: In het begin schiep God hemel en aarde. De aarde was woest en doods, duisternis lag over de oervloed en over het water zweefde Gods Geest.
Een andere manier om over de heilige Geest te spreken is die van ‘adem’. Leven brengend. Onze eerste adem en onze laatste worden met de Geest in verband gebracht: het leven wordt gegeven en teruggegeven. In de betekenis ‘adem’ was Gods adem er al voordat God sprak! De eerste zinnen van de Eeuwige zijn “Laat er licht zijn.”
Een volgende manier is die van vuur. Dat kennen we wel: spiritus heeft te maken met aanvuren, zelfs in onze tijd worden er met spiritus nog dingen aangestoken. In liederen horen we ‘het vuur van het bestaan’, het vuur dat ons ontsteekt.
In een podcast, eigenlijk meer een lang interview met Jos Moons op www.Igniswebmagazine.nl door Rick Timmermans zegt de theoloog en jezuïet: “Ik noem Pinksteren weleens het verrijzenisverhaal van de leerlingen. Jezus is verrezen en nu moeten de leerlingen ook nog mee. Wat helpt om te begrijpen wat de Geest is, is de drietrapsraket waarin wij vaak denken wat omdraaien: Vader, Zoon en heilige Geest. Dan is de Geest de dragende kracht van de schepping, de dragende kracht van Jezus en dan kun je zeggen dat de Geest ook de dragende kracht is van ons. Dat betekent zowel iets vaags als iets concreets.
Het vage is: als wij ons afvragen ‘waar komen we vandaan’ en ‘wat is de zin van ons leven’, dan is het de Geest die ons daarin geruststelt. Het concrete is: als wij in onszelf iets voelen opborrelen van vertrouwen, mildheid, vergeving, dan is dat, vanuit ons perspectief, het werk van de Geest.”
“Laatst las ik over een professionele basketballer die gehandicapt was geraakt tijdens de aanslagen op de luchthaven in Brussel. In de rechtszaal heeft hij publiekelijk zijn belagers vergeven. Vanuit ons perspectief is dat een opborrelen van de Geest. Die algemeen dragende kracht van de Geest wordt daar heel concreet en leven gevend voor die man. Hij wilde voorkomen dat hij zijn hele leven gevangen zou zitten in bitterheid. Maar hij gunde diezelfde Geest aan de gevangene, “anders zit je maar in je cel weg te rotten”. Vanuit ons gelovige perspectief, ik weet niet of de man gelovig is en dat maakt ook eigenlijk niet uit, is dat een werking van de Geest.”
“Als je een jezuïet een vraag stelt, krijg je altijd een enerzijds, anderzijds verhaal. Enerzijds maakt het natuurlijk uit om gelovig te zijn. Dan verbind je je bewust aan de Geest en zeg je als het ware tegen de Geest: kom mij vervullen en mij aansturen. Anderzijds geloven wij dat God ons willen te boven gaat. Het hangt niet van ons expliciet engagement af of God in ons werkt. Vandaar dat ik zeg dat ik in die basketballer Gods Geest kan vermoeden, zonder dat ik dat aan die man wil opleggen.”
“Er zijn verschillende manifestaties van de Geest. Pinksteren is een sterke. Maar ook is de Geest in Maria en in Jezus – dat vergeten we weleens, maar Jezus doet alles in de kracht van de Geest. Ook als je verder leest in Handelingen zie je dat de Geest neerdaalt. Pinksteren noemen we de geboorte van de kerk en dat is ook correct, maar je moet de uitstorting van de Geest daar niet toe beperken. Ook het Tweede Vaticaans concilie, waar ik veel rond werk, is een eruptie van de Geest, net als paus Franciscus met zijn synodale weg.”
“We kunnen het ons misschien moeilijk voorstellen dat God iets doet, iets in mensen bewerkt, maar hier zie je duidelijk dat de gesloten leerlingen openbreken. Als daar niet iets gebeurd was, hoe was het verhaal van Jezus dan verder gegaan? Er moest iets gebeuren. Die verrijzenis van de leerlingen was heel belangrijk. Maar ik geloof dat Pinksteren nog altijd van belang is. Er zit in ons een soort zwaartekracht waar de Geest ons uit optilt. Ook wij mogen steeds weer verrijzen.” (in dat verband wordt de rol van de vrouw in de kerk nu en eventueel in de toekomst ook genoemd. Ga vooral luisteren of lezen)
Het lied “Veni Creator Spiritus” komt uit de achtste eeuw. De vertaling van Schulte Nordholt uit de twintigste.
De melodie vindt u op YouTube:
Kom, Schepper, Geest, daal tot ons neer,
houdt Gij bij ons uw intocht, Heer;
vervul het hart dat U verbeidt
met hemelse barmhartigheid.
Gij zijt de gave Gods, Gij zijt
de grote Trooster in de tijd,
de bron waaruit het leven springt,
het liefdevuur dat ons doordringt.
Gij schenkt uw gaven zevenvoud,
o hand die God ten zegen houdt,
o taal waarin wij God verstaan,
wij heffen onze lofzang aan.
Verlicht ons duistere verstand,
geef dat ons hart van liefde brandt,
en dat ons zwakke lichaam leeft
vanuit de kracht die Gij het geeft.
Verlos ons als de vijand woedt,
geef, Heer, de vrede ons voorgoed.
Leid Gij ons voort, opdat geen kwaad,
geen ongeval ons leven schaadt.
Doe ons de Vader en de Zoon
aanschouwen in de hoge troon,
O Geest van beiden uitgegaan,
wij bidden U gelovig aan.
Handelingen 20, 17-24: Paulus stuurde iemand naar Efeze met het verzoek aan de oudsten van de gemeente om bij hem te komen. Toen ze waren gearriveerd sprak hij hen als volgt toe: U weet hoe ik te midden van u geleefd heb, vanaf de eerste dag dat ik in Asia was: ik heb de Heer in alle nederigheid gediend en heb al het verdriet en de beproevingen als gevolg van de samenzweringen van de Joden doorstaan. U weet ook dat ik alles bekend heb gemaakt wat uw welzijn ten goede komt en dat ik u daarover in het openbaar en thuis heb onderricht. Zowel Joden als Grieken heb ik opgeroepen zich te bekeren tot God en te geloven in Jezus Christus, onze Heer. Nu ben ik op weg naar Jeruzalem, gedreven door de Geest, zonder te weten wat me daar te wachten staat, behalve dan dat de Geest me in iedere stad verzekert dat gevangenschap en vervolging mijn deel zullen zijn.
Paulus is op weg naar Jeruzalem, naar het Pinksterfeest en wil daar op tijd arriveren, vandaag dat de mensen uit Efeze naar hem moeten komen en niet andersom.
En dan vertelt hij hun iets over de werking van de Heilige Geest. Als de Geest je aanvuurt, dan weet je wat je moet doen en neem je de consequenties voor lief.
De werking van de Geest is een van de centrale thema’s uit de bijbel zegt de Studiebijbel, en ook een van de ongrijpbaarste…
In het boekje Wij vieren het woord in de Paastijd staat onder andere het volgende: De verhalen in de Schrift zijn opgeschreven voor ons vandaag. Ze hebben niets aan duidelijkheid ingeboet. Maar wanneer we met een eeuwenoude boodschap omgaan, is het noodzakelijk dat we de geest van de boodschap leren verstaan en niet blijven steken in de letter van de tekst. Er is een constante studie nodig. Geen studie in de wetenschappelijke zin van het woord, maar een voortdurende meditatie op de Schrift in samenspraak met ons alledaagse bestaan. Dit doe je het best samen met anderen, alléén wordt het vaak een moeizaam ploeteren.
Het samen-gedenken van de woorden van de Schriften is een bron van eenheid. Wat gebeurt er namelijk: je keert naar eenzelfde tekst die samen beluisterd wordt. Maar je keert je dan ook af van alle privé-meningen die je in je eigen hart meedraagt. Door de dialoog met anderen aan te gaan, laat je je vormen tot gemeenschap. Jezus heeft om die eenheid onder zijn leerlingen gebeden. Maar die eenheid komt niet louter tot stand door het gebed van Jezus. De eenheid zal groeien door ons eigen bidden en dat houdt onder meer in dat je je eigen gelijk niet als uitgangspunt neemt.
Misschien hoort deze tekst wel wezenlijk bij Pinksteren: jouw eigen geloofsverhaal is er een die hoort bij de verhalen van alle anderen die samen met jou gemeenschap vormen.
Net als Paulus in de bijbeltekst van vandaag zijn wij op weg naar het vieren van Pinksteren. Wat vieren we dan precies?
In de christelijke kerk herdenken mensen met Pinksteren dat de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen. De apostelen waren de vrienden en leerlingen van Jezus. Hoe dat precies gebeurde weten we niet, er zijn verschillende versies van. Over het algemeen is er sprake van wind (herinnering aan de wind over de wateren in het scheppingsverhaal?) en vurige tongen. Maar vaak heeft de Geest de vorm van een duif. Dat beeld staat voor hemelse inspiratie en voor vrede. En ook voor de ziel, het deel van de mens dat volgens christenen ook na de dood blijft leven.
We weten dat de Geest indaalde in de leerlingen van Jezus. En we geloven ook dat je zelf die Geest kunt ontvangen. Daar hebben we het sacrament van het Vormsel voor. Of dat nodig is, weet ik (Agnes) niet. Ik denk namelijk dat wij allemaal Gods kinderen zijn, gedoopt of niet. En dat we allemaal geïnspireerd kunnen worden om het juiste leven te kunnen leiden. Dat is de werking van de Geest.
Een gebed van de Noord-Amerikaanse Indianen:
Grote Geest, we horen jouw stem in een mild briesje, jouw adem doet de aarde leven! Wij hebben jouw kracht en wijsheid nodig. Laat ons in schoonheid onze weg gaan.
Laat onze ogen het lichtend rood van de ondergaande zon voor altijd zien en vasthouden.
Maak ons wijs, zodat wij herkennen wat je ons geleerd hebt.
Help ons de zin te doorgronden die in elk blad en elke steen verborgen zit.
Geef ons de bereidheid voor jou te treden met schone handen en heldere ogen,
zodat wij tot jou komen zonder schaamte, zonder schroom, als ons leven voorbijgaat, gelijk de verblekende zon, de vale maan, het zachte ruisen van de wind.
Uit: Bidden met de Armen. Jan Brock
Uit een meditatie van pater Wijtten: 13 juni 2017
Laten we elkaar van hier zenden en zegenen. Laten we Gods zegen vragen over onze zending:
-om elk mensenkind te benaderen als een kind van God
-om te leven met zorgende aandacht voor elkander
-om onszelf en de ander te bevrijden van de macht van het onrecht
-om zout van de aarde, licht voor de wereld, levende gist in het deeg te zijn
-om mee te werken aan de samenwerking en solidariteit tussen mensen
-om geweldloosheid alle plaats te geven in ons denken en doen
-om ongelijkheid van kennis, bezit en macht ongedaan te maken
-om een kerkgemeenschap te zijn die oproept en protesteert als de nood zich aandient
-om lichaam van Christus te zijn in deze wereld
-om ook in het diepste duister hoopvol en dankbaar de weg verder te gaan.
Daartoe vragen wij de zegen van God, Vader en Moeder.
Geïnspireerd door Martin Luther King
Uit een meditatie van pater Wijtten: 25 april 2013
Johannes 15, 26-27: Jezus sprak tot zijn leerlingen: “Wanneer de Pleitbezorger komt die ik van de Vader naar jullie zal zenden, de Geest van de Waarheid, die van de Vader komt, zal die over mij getuigen. Ook jullie moeten mijn getuigen zijn, want jullie zijn vanaf het begin bij Mij geweest.”
De tijd die verstrijkt tussen de Opstanding van Jezus en zijn Hemelvaart en vervolgens de komst van de Pleitbezorger – wij noemen dat Pinksteren – is niet in alle evangelies hetzelfde. Matteüs spreekt niet over tijd en kent geen hemelvaart. Marcus kent de Hemelvaart wel, maar geeft daarvoor geen precieze tijd. Lucas laat Jezus op de derde dag na zijn dood zowel uit de dood opstaan als ten hemel varen. Johannes noemt geen Hemelvaart, al is Jezus na zijn opstanding wel verschenen aan zijn leerlingen. Pas in het boek Handelingen komen we die veertig dagen tegen.
In de bijbel staan ruim tweehonderd plaatsen waar het getal veertig voorkomt. Het staat voor beproeving, voorbereiding, verwachting. Wij kennen veertigdagenvastentijd van Jezus in de woestijn. Ook onze vastentijd duurt veertig dagen. Als er getrouwd wordt zijn er bruidsweken. De kraamtijd duurt ongeveer zes weken. Als er iemand overlijdt wachten we ongeveer zes weken met bedankkaartjes sturen. Ook wij kennen dus een min of meer vaste tijd na een ingrijpende gebeurtenis om te verwerken, te overdenken, te wennen aan een nieuwe situatie. En dat is ook zo in andere culturen.
In onze taal betekent ‘getuigen’ vooral met woorden en naar waarheid aangeven wat je weet over een bepaalde situatie of persoon. Daarnaast kan het ook zijn dat een persoon een ‘getuige’ is bij een speciale gelegenheid: bijvoorbeeld bij een huwelijk. Zo is het getuigen bij Jezus niet precies bedoeld. Zij moeten in woord én daad getuigen: Jezus bidt om die Geest voor zijn leerlingen die Zijn werk moeten doorzetten. De Geest heeft hele concrete trekken aangenomen in Zijn leven: keuze voor de armen, recht doen aan de verdrukten, genezen van de zieken, en voor alles: het bijeenbrengen van een nieuw volk van God, een hartelijke geloofsgemeenschap. Wanneer zijn leerlingen willen leven in de geest van Jezus zullen ze dezelfde werken als Hij moeten gaan doen. (uit: Wij vieren het Woord in de Paastijd) En hun steuntje in de rug die ze op het goede pad zet en hopelijk ook houdt is die Geest van God, de Pleitbezorger. De Geest van de Waarheid ook. De Helper, de Trooster. De Geest die bij ons inwoont en ons helpt en troost.
Niet voor niets had Jezus zijn leerlingen uitgekozen. Zij zouden getuigen van Wie Hij is. En de heilige Geest zou ze daarmee helpen! Als Helper en Getuige zou Hij hen bijstaan in hun roeping. Als Geest van de waarheid zou Hij hen inzicht geven in Wie Jezus is en de boodschap van het evangelie. Als Pleitbezorger verbindt de heilige Geest de gelovigen met Jezus en de Vader. Jezus stuurde ons precies Wie we nodig hebben. www.zijlacht.nl
Tot de vierde eeuw na Christus was Hemelvaart geen apart feest. De herdenking van de hemelvaart van Christus naar zijn Vader in de hemel was slecht één van de onderdelen van het Pinksterfeest. Hemelvaart werd gevierd op de vijftigste dag na Pasen.
In de vijfde eeuw werd Hemelvaartsdag een part feest. In de middeleeuwen ontwikkelde het feest zich tot het afsluitende feest van de paasperiode. Dit werd gesymboliseerd in het doven van de paaskaars op Hemelvaartsdag.
Pasen (Jezus’ verrijzenis), Hemelvaart (Jezus’ verheffing aan Gods rechterhand) en Pinksteren (nederdaling van de Heilige Geest vormen een fundamentele eenheid. Verrijzenis, hemelvaart en zending van de Geest drukken een hetzelfde heilsgebeuren uit. www.beleven.org
Niet zo gek dat er voor Pasen ook een lange periode van voorbereiding op dit complexe feest is bedacht, en met bijbelse voorbeelden wordt gehouden.
Hemelvaart is met name belangrijk omdat Jezus aan zijn volgelingen een boodschap meegaf: vertel dat ik ben doodgegaan en weer ben opgestaan. Er is hoop, jullie kunnen samen verder. Als leerlingen van mij weet je hoe je dat doet.
Hemelvaart is trouwens niet een gewone verdwijning of verhuizing naar de hemel. Christenen zien het vaak als Zijn definitieve ‘troonsbestijging’: Jezus ging naar de bovennatuurlijke wereld en regeert vanaf daar de aarde. Hij stuurt, anders gezegd, sindsdien op een liefdevolle en zachtaardige manier de gang der geschiedenis bij. Daarom is Hemelvaartsdag voor sommige gelovigen (vooral oosters-orthodoxe) zelfs de belangrijkste feestdag: hier is alles ‘af’. Vanaf nu kunnen we Jezus echt ‘koning’ noemen. Hij kwam hier om hemel en aarde aan elkaar te verbinden en nu is het verhaal rond.
(Ontleend aan het boekje ‘Wij vieren het Woord in de Paastijd’)
God, schenker van het leven,
door U kunnen wij handelen,
door U mogen wij liefhebben.
Vervul ons met de kracht
van uw heilige Geest
en breng ons tot de volle waarheid.
Laat ons uw grenzeloze liefde ontdekken en ervaren,
in verbondenheid met Hem
die leeft bij u in alle eeuwigheid.
Amen
Goede God,
Wij danken u voor Jezus Christus,
licht in de duisternis van ons bestaan.
Wij bidden u,
dat wij ons steeds op Hem oriënteren
en door ons geloof in Hem
redding en geluk vinden
samen met allen die van harte
zoeken naar U, die leeft
in de eeuwen der eeuwen.
Amen
Goede God,
in onomwonden taal
heeft uw Zoon over U gesproken.
Wij bidden U,
dat wij, verankerd in waarheid,
richtingswijzers zijn op wegen
naar geluk en vrede
om eens met U verenigd te zijn,
Gij die leeft van alle oorsprong af.
Amen
Geduldige God,
Gij laat u niet opjagen of uit het veld slaan door al ons dralen en draaien.
Wees ook nu ons goed gezind en open uw hart voor ons gebed.
In naam van Hem die is en blijft uw Zoon en onze Heer.
Amen.
Johannes 14, 27-29: Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet. Jullie hebben toch gehoord dat ik zei dat ik wegga en bij jullie terug zal komen? Als je me liefhad zou je blij zijn dat ik naar mijn Vader ga, want de Vader is meer dan ik. Ik vertel jullie dit nu, voordat het gebeurt, zodat jullie het geloven wanneer het zover is.
Echt een bijbeltekst die hoort in de Paastijd: Hij was weg (lees: dood) en Hij kwam terug (lees: stond op uit de dood). Deze tekst wordt ook gebruikt door onze kerk als ze wil benadrukken dat deze wereld een keertje bij het Laatste Oordeel Jezus de Christus terug zal zien. En de leerlingen leefden ook werkelijk in de overtuiging dat zij dit nog zouden meemaken – vandaar dat zij rustig alles wat ze hadden verkochten als dat nodig was.
Soms vraag ik me wel eens af: hoe zou het voor ze geweest zijn als ze zo vurig verlangden naar zijn komst, erop vertrouwden dat Hij nog kwam tijdens hun levens, en dat gebeurde niet…
Volharden in geloof, als er leegte is. We horen erover spreken bij verschillende heiligen, bijvoorbeeld bij Ruusbroec en bij moeder Teresa.
In de joodse mystiek kent men dit verschijnsel ook: Echt geloof kun je leren in woestijntijden. Dan kan er vertrouwen vrijkomen dat niet gebaseerd is op houvast. Daarom moet je in zulke tijden ook niet proberen houvast te creëren. Geloof dat op de wijsheid van de tora is gebaseerd is goed, maar écht geloof leer je in tijden dat alle oriëntatie is weggevallen. Wat is de mogelijkheid van zulke ervaringen van leegte, stilte, niets, zinloosheid? Het leren leven zonder houvast, want er IS geen houvast: omdat God zich daaruit heeft teruggetrokken. Leren leven in de leegte is de ruimte die God verlaten heeft, durven betreden. (www.sporenvangod.nl)
In de Paastijd krijgen we in de lezingen hele lappen tekst aangereikt uit het evangelie van Johannes. Jezus’ boodschap over de liefde is een verplichtend woord. Het gaat bij Jezus niet om een emotionele band. Liefde is geen verliefdheid. Liefde is ten diepste relatie en een liefdesband brengt verplichtingen met zich mee. Liefde verplicht tot dienst aan elkaar. De ander is belangrijker. Ik mag niet over de ander heersen. Mijn gebod – zegt Jezus – is dat jullie elkaar liefhebben. Liefde is een gebod! Dit centrale gebod vraagt om vertaling in een veelheid van toegespitste geboden. Want ons bestaan is nu eenmaal opgebouwd uit veel facetten, en al die verschillende omstandigheden vragen als het ware om deelgeboden. En dan is het ook weer van levensbelang om achter al die afzonderlijke geboden en voorschriften het centrale gebod van de liefde vast te houden.
(Uit: Wij vieren het woord in de paastijd, werkgroep liturgie Heeswijk)
Veel woorden hangen samen met dit gebod van liefde: ook vertrouwen en geloven in elkaar. De ander nooit kleiner maken, jezelf niet verheffen.
Bij de kroning van de nieuwe koning van Engeland gebeurde er iets opmerkelijks. Zo waren er vertegenwoordigers van het katholieke geloof aanwezig. Mensen die niet christelijk zijn hadden een rol in de viering. Sunak, een hindoe, las de eerste lezing. Een ongelovige gaf hem het ‘zwaard van de koning’. Vertegenwoordigers die niet uit Engeland kwamen droegen ook voorwerpen die ‘nodig’ zijn bij de kroning. Charles wil een koning zijn voor mensen van alle geloven, een koning voor mensen die niet uit Engeland komen: mensen insluiten en niet uitsluiten. Voor het eerst sinds koning Hendrik VIII tegen de paus inging en trouwde met zijn tweede echtgenote en toen uit de kerk gezet werd, is er nu toenadering tussen de anglicaanse en de katholieke kerk.
In elke kerk, in iedere tijd, liggen mensen met elkaar overhoop. Oorzaak is veelal de juiste interpretatie van het geloof. Dit is van vandaag, het is van de tijd van de Reformatie, het is van de eerste eeuwen van het christendom. Spanning om de juiste weg in de geloofsbeleving zijn er al in de jonge kerk. (uit: wij vieren het woord in de paastijd)
Belangrijk vind: ook na eeuwen en eeuwen kan er iets ten goede veranderen. Kan er aandacht komen voor andere manieren van met elkaar omgaan. Hoeven we mensen niet uit te sluiten, maar kunnen ze accepteren en ook toenadering zoeken. Ze van betekenis laten zijn in ons leven.
(uit: wij vieren het Woord in de paastijd)
Levende God,
Elke dag opnieuw
omringt Gij ons met uw liefde.
Wij danken U voor Jezus, uw Zoon. Leer ons Hem na te volgen,
trouw te blijven aan zijn woord
en zijn geboden te onderhouden
met behulp van de Heiligt Geest,
die Gij zendt in Jezus’ Naam,
Hij die met U leeft
in de eeuwen der eeuwen.
Amen.
Gij kent onze harten, God,
Gij weet dat wij willen openstaan voor uw heilige Geest.
Wij bidden U:
maak ons vrij van al wat ons tegenhoudt uw Zoon te volgen;
maak ons eensgezind
om samen teken te zijn
van uw liefde en vrijheid.
Amen
Wij danken U, God,
voor Jezus Christus, die wereld heeft overwonnen door zijn lijden en dood.
Geef dat Hij ons in staat stelt
haat en verdeeldheid te overwinnen door van harte goed te zijn.
Vestig in onze wereld
uw rijk van gerechtigheid,
waarin wij mogen leven met U,
Gij die leeft in eeuwigheid.
Amen.
Gij die ons vrij maakt en onze lasten verlicht, steun ons in ons bidden, bekrachtig onze gedachten en help ons in onze daden in naam van Hem die is en blijft uw Zoon, onze Broeder, Jezus Christus, de Verrezene.
Amen.
Jezus vraagt ons om elkaar lief te hebben en niet te verketteren. Wie zijn naaste bemint, vervult de hele Wet. God zal ons tot zegen zijn.
(u kunt nu uzelf zegenen met een kruisteken)
In de naam van de Vader, en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.
De Joden kwamen om Hem heen staan, en ze vroegen hem: “Hoe lang nog houdt U ons nog in het onzekere? Als U de Messias bent, zeg het ons dan ronduit.“ Jezus antwoordde: “Dat heb Ik u al gezegd, maar u gelooft het niet. Wat Ik in de naam van mijn Vader doe getuigt over Mij, maar uw wilt Me niet geloven, omdat u niet bij mijn schapen hoort. Mijn schapen luisteren naar mijn stem, Ik ken ze en zij volgen Mij. Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. Wat mijn Vader Mij gegeven heeft, gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van mijn Vader roven, en de Vader en Ik zijn één.” (Johannes 10, 24-30)
In de nieuwste uitgaven van de bijbel (een bijbel met wetenschappelijke bijdragen) staat ook een stukje over ‘leven’ en wat dat is. En dan blijkt dat duidelijk is in grote lijnen wat leven is: moleculen die in een samenspel cellen kunnen laten groeien en delen. Het gaat over voortplanten, aanpassen aan de omgeving, evolutie, de mogelijkheid om wat stuk is te repareren. In dit stukje wordt met geen woord gesproken over de dood en over leven na de dood. En daar spreekt Jezus nu over.
Hij stipt ook nog andere zaken aan: als we Hem kennen, dan kunnen we naar Hem luisteren. Hij en de Vader zijn één en meer van deze dingen. Het gaat ons verstand te boven, het wordt ons gegeven.
Wat betekent dit woord als Jezus het gebruikt? In de bijbel gaat het bijna nooit over kennis. Maar, ik geef een voorbeeld: in een huwelijk kennen de partners elkaar. Er zijn verschillende definities:
Kennen gaat over een relatie waarbij mensen een persoon kunnen herkennen en die persoon hebben ontmoet in maatschappelijk verkeer.
Kennen heeft te maken met van nabij op de hoogte zijn van iemands eigenschappen.
Kennen gaat over een relatie waarin met kan rekenen op elkanders begrip.
Jezus zegt: ik ken mijn schapen. Dat betekent dus (als wij onszelf willen zien als de schapen van Jezus die naar hem luisteren en hem volgen en die het eeuwige leven hopen te krijgen) dat hij ons werkelijk ziet. Hij kent onze drijfveren, onze fouten, onze idealen, onze fysieke ongemakken. Hij kent ook onze twijfels. En tóch geeft Hij ons zijn aandacht en zijn liefde. Zijn zorg en opbouwende steun. En op een andere plek in dit hoofdstuk staat ook nog: en de schapen kennen mij.
Klaarblijkelijk wordt het ons gegeven om in onze relatie met de Eeuwige te weten wanneer Hij spreekt, het goed met ons voorheeft, ons liefheeft.
Dat zou voor ons een voorbeeld kunnen zijn. Zoals God een kennende God is, zo kunnen wij leren om elkaar ook te kennen. Om dat ‘gekend zijn’ aan elkaar te geven. En dat doen we niet van een afstand, dat doen we door elkaar werkelijk te ontmoeten, van hart tot hart. En door te onthouden dat de Ene in ons leeft en óók in de ander.
Johannes 10, 31-32: Toen de Joden weer stenen opraapten omdat ze Hem wilden stenigen, zei Jezus: Ik heb door de Vader veel goeds voor u gedaan; om welke goede daad wilt u Me stenigen?” “Voor een goede daad zullen we U niet stenigen,” antwoordden de ze, “maar wel voor godslastering: U bent een mens, maar U beweert dat U God bent!” Jezus zei: “Staat er in uw wet niet geschreven: “Ik heb gezegd: “U bent goden””?
Deze tekst staat inderdaad in de bijbel en wel in Psalm 82, vers 6: (God is aan het woord) Ooit heb Ik gezegd: “U bent goden, zonen van de Allerhoogste, allemaal.”
De Ene spreekt hier tot zijn volk Israël en wij maken daar geen deel van uit. En toch: ook wij mogen van Jezus de Eeuwige Vader noemen, zouden wij dan ook niet zijn kinderen zijn? Laten we hier nou eens even op in gaan. Als wij kinderen zijn van de Ene dan hebben wij een deel van wie wij zijn geërfd van onze schepper. Dat zou dus sowieso betekenen dat wij altijd de moeite waard zijn – niet alleen omdat we er zijn en God maakt geen rommel – maar vooral omdat wij deel uitmaken van zijn kinderschare.
Voor sommigen van ons is het moeilijk om zichzelf te zien als de moeite waard. Als mens met waarde. Als iemand die mag staan. Zij kijken naar hun onvolmaakte kanten. Maar ook met onvolmaakte kanten kunnen zij kind zijn van de Eeuwige en gekend zijn. En niet alleen zij, wij allen. Dat betekent natuurlijk niet dat wij rustig achterover kunnen leunen. Zeker als kind van de Ene wordt van ons gevraagd zonder zonde te leven.
Hierbij is weer gebruik gemaakt van Wij vieren het Woord in de paastijd.
God van liefde,
Gij spreekt tot ons in de stem van Jezus, uw Zoon, de goede Herder.
Hij wijst ons de weg die wij moeten gaan. Verlicht ons verstand zodat wij zijn woorden verstaan en Hem kunnen volgen, alle dagen van ons leven.
Amen
Goede God,
Gij zendt ons uw Woord van verlossing, de blijde boodschap in de persoon van Jezus.
Wij bidden U,
dat wij openstaan voor uw Woord dat waarheid en leven is. Moge het wortel schieten in ons hart en vruchten voortbrengen van goedheid en liefde.
Amen
Gij, Licht in ons leven,
Bron van het bestaan:
wees onze metgezel, ga voor ons uit als een vuurzuil in de nacht opdat wij wandelen met U op weg naar elkaar en uw Rijk van vrede en geluk.
Amen
God van liefde, verrezen uit de dood en gezeten aan uw rechterhand, wil uw Zoon leven schenken aan alle mensen zonder onderscheid.
Wij bidden U,
dat wij open staan voor het heil dat Hij ons aanbiedt en bereid zijn anderen te laten delen in de redding ons gebracht door Christus Jezus, onze Heer.
Amen.
Grote God,
Wij danken U voor Jezus, uw Zoon. Hij is de weg van oorlog naar vrede, van haat naar liefde, van dood naar leven.
Laat ons niet verdwalen, maar houd ons op de goede weg, de weg naar U.
Amen
