Dinsdagmeditatie 12 november

Lucas 17, 7-10

In die tijd sprak Jezus: “Wie van u zal tot de knecht, die hij in dienst heeft als ploeger of veehoeder bij diens thuiskomst van het land zeggen: Kom meteen aan tafel en tast toe?
Zal hij niet eerder zeggen: Maak mijn maaltijd klaar; omgord je en bedien mij terwijl ik eet en drink; daarna kun je zelf eten en drinken? Moet hij die knecht soms dankbaar zijn, omdat hij heeft uitgevoerd wat hem is opgedragen?
Zo is het ook met u: wanneer ge alles hebt gedaan wat u opgedragen werd,vzegt dan: Wij zijn onnutte knechten; wij hebben alleen maar onze plicht gedaan.”

Mijn vader was vroeger huisarts met apotheek aan huis. Mijn ouders hadden personeel: een meisje voor dag-en-nacht, een werkster, een apothekersassistente, een knecht voor het werk in de (moes)tuin en het rondbrengen van medicijnen. Iedereen die op een bepaalde dag werkte, at gewoon mee aan tafel. Alleen als mijn ouders bezoek ontvingen moesten kinderen en personeel uit de salon blijven. Toen ik deze tekst voor het eerst hoorde, was ik stomverbaasd: bij de families die ik kenden die thuis personeel hadden, aten knechten en meisjes gewoon mee. De huishoudster van mijn oma, de verpleegkundige van mijn andere oma etc. Deze tekst was mij wereldvreemd. Al was ik me er goed van bewust dat in mijn omgeving niet iedereen mensen in dienst had. Maar mijn moeder kookte ook mee, werkte ook mee in huis en apotheek.. Dat gevoel voor rangorde zat er niet echt in.

• Om over na te denken
  Heb ik ervaring met werken voor een ander of iemand die voor mij werkt?
  Was/Is er verschil in behandeling?
  Wat valt me op/raakt me in de tekst?

Over de bijbeltekst

• Iedereen heeft het toch nodig om gezien te worden? Iedereen heeft toch nodig om waardering te krijgen?
  Waardering. We zijn er zo gevoelig voor. Zo graag krijg je een compliment over hoe goed je iets doet. En je krijgt graag even het gevoel dat je onzichtbare werk toch echt wel gezien wordt.(…) Wie geeft mij waardering als ik mijn taak uitvoer? En misschien nog wel belangrijker: ziet God wel wat ik doe?
  Jezus geeft een voorbeeld uit de alledaagse praktijk van tóen. Dat vond men toen logisch.
• Dan past Jezus de situatie toe op de leerlingen. Hij zegt: ‘Voor jullie geldt precies hetzelfde. Jullie zijn als de slaaf, God is als de heer. Wat de heer je opdraagt, dat doe je toch gewoon? Dat is toch volkomen logisch? Daar verwacht je toch geen bedankje voor?’ Jezus wijst de leerlingen op de vanzelfsprekendheid van het gehoorzamen van God. Als je zijn dienaar bent, doe je toch gewoon wat Hij je opdraagt? Daar denk je toch niet twee keer bij na? Dit spreekt vanzelf: zowel voor de heer, als voor de slaaf.
  Jezus gaat vervolgens nog een stap verder. Hij zegt: ‘Je hoeft geen bedankje te verwachten. Je moet het niet eens willen! Want als je werk klaar is, als je gedaan hebt wat je moest doen, heb je alleen maar je plicht gedaan. Je hebt geen speciale daad gedaan. Jezus wijst ons erop dat het helemaal niet gaat om de waardering die we wel of niet krijgen. We horen allemaal bij God. We zijn allemaal dienaren van Hem. Dat betekent dat we allemaal een taak hebben gekregen. Een taak om voor Hem te leven en zijn koninkrijk hier op aarde te bouwen. (tekst uit zijlacht.nl)

• Om over na te denken
  Welke taak heb ik zelf?
  Vervul ik die?
  Wil ik waardering?

De heilige van de dag

Josafat Kuncewycz, geboren in 1580 of 1584 op toenmalig Pools grondgebied, was oosters-orthodox en trad als twintigjarige in een klooster in waar men zich hield aan de byzantijnse ritus. Hij ijverde als abt van zijn klooster voor de eenwording van de christenen en probeerde de oosters orthodoxe kerken weer te verzoenen met Rome. Als 39-jarige werd hij bisschop van Polotsk (ligt nu in Wit-Rusland). Later ook nog aartsbisschop. Hij vermeed politieke stellingnames. Toch werd hij door ketters gedood in 1623.

Hij is de eerste die ooit heilig is verklaard door de katholieke kerk, terwijl hij dus oosters-orthodox was.

Paus Pius de 11^e vond hem belangrijk: hij werd de apostel van de hereniging genoemd. Deze paus richtte het instituut op voor het oosterse christendom, dat onder meer tot doel had de dialoog tussen de verschillende kerken tot stand te brengen.

• Om over na te denken
  Hoe sta ik tegenover andersgelovigen?
  Hoe is mijn gedrag?
  Respectvol, met aandacht voor hun anders zijn?

Lied van Huub Oosterhuis

Houd mij in leven
wees jij mijn redding.
Steeds weer zoeken mijn ogen
naar jou.

Omdat gij zijt zoals gij zijt
zie naar mij om
en wees mij genadig
want op jou wacht ik
een leven lang.

Van mijn ellende
keer je niet af
mijn vertrouwen
beschaam het niet
op u wachtte ik
levenslang
elke dag weer
zoeken mijn ogen
jou
laat je nu vinden
liefde
keer je niet af.

(uit: Licht, tekst van Huub Oosterhuis,
gezongen door Stijn van der Loo deels met eigen melodie.)

Uit Martin Buber, de weg van de mens  komt de volgende gedachte

Waar men staat

Er is iets, dat men maar op één plaats ter wereld vinden kan.
Het is een grote schat.
Men kan haar de vervulling van het bestaan noemen.
En de plaats waar deze schat te vinden is,
is de plaats waar men staat.
En daar waar we staan,
moeten we het verborgen goddelijk leven doen oplichten.
God woont daar, waar men hem toelaat.
Dat is het waarop het uiteindelijk aankomt:
God toelaten.

Men kan hem echter slechts dáár toelaten
waar men staat,
waar men werkelijk staat
daar waar men leeft
waar men zijn ware leven leeft.